Белорусский экзархат Московского патриархата
HRAMVSR.BY Центр духовного просвещения и социального служения
"Всех скорбящих Радость", Минск
Протаіерэй Георгій Сапун стане героем суботняй праграмы “Святло душы”
| 16 ОКТЯБРЯ 2014 (Четверг) 17:36:02 Праграма “Святло душы” раскажа пра лёс аднаго з старэйшых пастыраў Беларускай Праваслаўнай Царквы - 91-гадовага протаіерэя Георгія Сапуна. Жыццё яго вытрымала ўсе выпрабаванні 20-га стагоддзя, але “блуканні па пакутах” загартавалі мудрасць і любоў, а моцная вера падцвердзілася справамі.Знаёмства з айцом Георгіем Сапуном пачалося менавіта з уяўнага сведчання гэтай дзейснай любові. Аднойчы маленькім паломніцкім гуртом мы выправіліся ў вёску Вялікая Сваротва пад Баранавічамі, каб паглядзець на айчыннае дзіва - трохвугольны храм. У свеце дагараючыга восеньскага вечара мы пабачылі Царкву з бутавага каменю, быццам толькі што пабудаваную. Фотаздымак на сцяне сведчыў, што храм быў ушчэнт разбураны і нядаўна адноўлены. Свята-Троіцкі храм у Вялікай Сваротве збудаваны ў 1823 годзе на месцы драўлянага, і прыход яго ўключаў 10 вёсак. Яму выпаў шматпакутны лёс: у напалеонаўскаю кампанію французы зрабілі ў ім стайню, у Першую сусветную вайну тут была лінія фронту, а ў Вялікую Айчынную яго спалілі. Толькі ў 2006 годзе святар Георгій Сапун з дапамогай спонсараў, у прыватнасці Васіля Уладзіміравіча Філіпчыка, адрадзіў святыню. Знаёмства з айцом Георгіем Сапуном адбылося ў суседняй вёсцы Пачапава. Бацюшка аднавіў не толькі трохвугольны храм у Вялікай Сваротве, але і пачапаўскую Пакроўскую царкву - таксама прыгажуню з бутавага каменю. Айцу Георгію ўжо за 90. Ён служыць тут з 1954 года. Калі прыехаў, усе храмы ў акрузе пасля вайны былі спалены і адпраўляць службы шмат гадоў прыйшлося ў невялічкай капліцы на могілках. Кожную раніцу, калі выходзіў са сваёй хаціны ля царквы, у вочы кідаліся парослыя дрэвамі разбураныя сцены. Але звітая руплівымі птушкамі буслянка ўсяляла надзею на аднаўленне святыні. І вось тое дзіва з дапамогай людзей, ахвяраваўшых намаганні і грошы, адбылося: 26 лістапада 2005 года мітрапаліт Філарэт асвяціў адроджаную Пакроўскую царкву ў Пачапаве. Пра гісторыю царквы ў Пачапаве мала што вядома, бо ўсе дакументы згарэлі ў пажары 1943 года. Айцец Георгій лічыць адроджаны храм помнікам загінуўшым і памерлым продкам. Дзеля гэтага на ганаровым месцы ў царкве - вялізная Кніга Памяці Баранавіцкага раёна: 27 тысяч землякоў былі забіты ў вайну, 140 тысяч закатавана ў канцлегерах, звыш 8 тысяч вывезены на працу ў Германію. Ёсць у гэтай кнізе імены 15 землякоў-афганцаў, якія не вярнуліся на Радзіму. У айца Георгія Сапуна асобыя рахункі з вайной: ён родам з вескі Доры - сястры Хатыні. Падчас вайны яго бацька служыў ля Навагрудка. Калі ў гарадку адкрыліся пастырскія курсы, сын вырашыў працягваць справу бацькі. Кіраваў імі архіепіскап Афанасій Мартас - адзін з пастыраў Беларускай Праваслаўнай Царквы ў гады вайны, потым эмігрант-выгнаннік, аўтар кнігі па гісторыі Беларускай Праваслаўнай Царквы. Айцец Георгій Сапун - адзін з тых, хто апошнім можна расказаць пра яго, бо служыў у яго іпадыяканам і … дапамагаў партызынам здабываць зброю. Але гэта не пашкодзіла ў 1944 годзе ўладам адправіць юнака ў сібірскія лагеры, дзе ён працаваў у шахтах. Праз тры гады ён бяжыць адтуль і на дахах цягнікоў, абыходзячы вялікія станцыі, дабіраецца дадому. Гасподзь уратаваў яго ў гады вайны і не дазволіў зноў вярнуцца ў лагернае пекла. У 1947 годзе Георгій Сапун паступае ў Мінскую духоўную семінарыю, а ў 1954 пачынае служыць ў Пачапава. Калі мы ўваходзілі ў пачапаўскі Пакроўскі храм, айцец Георгій папрасіў прыкласціся да яго сцен: яны для яго - святыя. Пачапаўскага бацюшку паважаюць у акрузе. Усё жыццё ён пражыў з матушкай Ганнай ў невялікай хаціне. Усё іх багацце - гэты храм і вянчальная ікона, якую падаравалі ўнуку. На развітанне айцец Георгій паказаў нам яшчэ адно пачапаўскае дзіва - асобныя малельні па вуглах царкоўнай агароджы. Адчыніўшы дзверы такой капліцы, можна памаліцца перад іконай і запаліць свечку. Некалі Пачапава было вялікім сялом, праз яго праязджала шмат народу, і калі храм быў зачынены, людзі адчынялі дзверы капліцы і маліліся. Нажаль цяпер у пачапаўскім храме прыхаджан ўсё менш і менш. Хочацца верыць, што праз храмы Вялікай Сваротвы і Пачапава пройдуць паломніцкія і турыстычная маршруты, і храмы напоўняцца людзьмі. Нездарма ж Гасподзь дараваў айцу Георгію Сапуну напрыканцы жыцця шчасце адрадзіць гэтыя святыні. Слухайце праграму “Святло душы” 18 кастрычніка ў 7.30 на Першым Нацыянальным канале Беларускага радыё. Паўтор у 8.30 і 21.30 на канале “Культура”. / sobor.by/ (просмотров 7202) |
Новости разделов:
|
|||||
|
© www.sobor.by 2004 - 2025. |
|||||